بررسی و برنامه ریزی توسعه درونزا در بافت های قدیمی شهر زابل

هسته های مرکزی شهرهای ایران بویژه در حوزه بافت کهن و تاریخی که زمانی در اوج سرزندگی قرار داشتند؛ روبه افول نهاده اند، اما اکنون گرد و غبار ناکارائی چنان بر آن عرصه ها فرونشسته است که نه تنها گذشته شهر ایرانی را در خود پنهان نموده اند، بلکه حال و آینده زیبایی شهرها را نیز خدشه دار و تهدید می کنند. این عرصه ها را سازندگی دوباره نیاز است که فراتر از سازندگی های کمیت مدار باشد. سازندگی کیفیت مدار با ابزار و اسبابی فراتر از مهندسی را باید هدف قرار داد. در این راستا هدف پژوهش حاضر بررسی و برنامه ریزی توسعه درونزا در بافتهای قدیمی شهر(مطالعه موردی: شهر زابل) می باشد. برای نیل به این مقصود، گردآوری اطلاعات مورد نیاز پژوهش از طریق مطالعات دقیق کتابخانه ای و استفاده از اسناد و مدارک و مشاهده و برداشت های میدانی انجام می شود و در آن به بررسی ساختار بافت تاریخی شهر زابل پرداخته، سپس برای تجزیه و تحلیل یافته ها از تکنیک های swot و ahp بهره برداری می شود برای این منظور محیط داخلی و محیط خارجی بافت مورد مطالعه قرار خواهدگرفت و سپس جهت تکمیل اطلاعات بدست آمده به وسیله پرسشنامه در جامعه آماری از بین مدیران شهری، محققین و متخصصین شهری برای وزن دهی و امتیاز دهی وضع موجود برای تمام عوامل داخلی(نقاط ضعف و قوت) و عوامل خارجی(تهدیدات و فرصت ها) استفاده خواهدشد و از ماتریس qspmجهت اولویت بندی راهبردها بهره گرفته می شود و همینطور نرم افزارgis برای تولید نقشه به کارخواهدرفت. نتایج نشان می دهد که راهبردهای کلان توسعه درونی بافتهای قدیمی شهر زابل باید به گونه ای تدوین شود که بتوان از این نقاط قوت جهت رفع نقاط ضعف استفاده نمود. در پایان راهبردهایی مطلوب جهت توسعه درونزا در بافت تاریخی شهر زابل ارائه شده است.